Yıl 1970 Hüseyın 19 yaşında sağlık kolejinden mezun oldu. Epey bekledi tayin yok.

-Kardeşim herkes Ankara'da okuldan evraklarını, askerlik şubesinden tecilini al, hadi Bakanlığa geç kalacaksın!... Adresler toplandı. Nerede hangi otelde kalınacak belirlendi. Haydi yolun açık olsun. Akşam otobüsü ile uğurlandı. Öğleye doğru Ankara'ya geldiğinde, ilk iş otel, şöyle rahat bir duş, traş ve Bakanlık.

-Sen hiç merak etme, bir hafta on güne tayininiz çıkar. Zaten merkez vilayetlerde açık çok.

-Teşekkür ederim. Ancak ben hemen elden almak isterim. Bir daha Marmaris'e gidip-gelmek benim için zor. Uygun göreceğiniz vilavete buradan gidersem daha iyi.

-Tamam sen hafta sonu gel...

Hüseyin ertesi gün, şöyle adreslere baktı. En tanıdıkları sıraladı.

"Hah işte; Ahmet amcalar en iyisi "Sora sora Bağdat aşılır. Küçükesat ve kapı zili çalındı...

-Aaa Hüseyin hoş geldin...İmkanı yok burada kalacaksın, hemen

Ahmet'le git otelden eşyalarını al. Akşama yakın dostlara yemeğe gideceğiz.

-Buyrun...buyrun...

Yeni ev, evin hanımı 30-35 yaşlarında, son derece sosyete, Hüseyin taşra çocuğu hemen uzatılan ele sarıldı. Öptü başına koydu.

-Aaa...ne yapıyorsun beni yaşlandırıyorsun delikanlı.

                                        ***

Tayin olunan yer Antakya. Hatırına Muğla'da görev yapmış, daha sonra buraya tayin olmuş bir başka tanıdığını bulmak geldi. Ve buldu. Aman ne samimiyet...

-Bizdeyiz Hüseyin yengende çok sevinecek.

Zil çalındı, çok hoş bayan kapıyı açtı.

-A bu bizim Hüseyin değil mi?

Hüseyin elini uzatan bayana şöyle bir baktı. O da olsa olsa 40 yaşında, elini sıktı.               

-Ne o Hüseyin memur olunca yengelere hürmet azaldı mı? Neden

elimi öpmüyorsun?

Hüseyin yine pot kırdığını anladı. Anladı anlamasınada ;

-Yahu bu bu el öpülecek mi? Sıkılacak mı? Öpsen bir türlü öpmesen öteki türlü.                

Evin hanımına daha önce başından geçen olayı anlattı. Kahkahalarla…