Galiba orta son sınıfta idik. Çünkü imtihanlar başlayacaktı. İki üç arkadaş Uzunyalı’ya  doğru yürüyor ve de derslerden yana aklamıza ne gelirse birbirimize soruyorduk. Bir de baktık ki ; Ordugah dediğimiz sonra tatil köyü önüne gelmişiz. Her şey güzeldi. Biraz ara verdik. Baktık yamaçta kırmızı kırmızı yaban çileği var. Sanki gelin bizleri yiyin diyor. O an hepimizde bir hareket yamaca doğru yürümeye başladık. Bir ara aramızdaki 'şeytanın avukatı'

-Arkadaşlar çileği ayılarda çok sever.  Aman dikkat ayıların saldırısına uğramayalım.

-'Yav burda ayı olur mu?

-Olur olur, aman ayıyı görür görmez, ‘Hasan hüseyin bıçağı getir’ diye bağıracağız. O bizi kalabalık zannedip hemen kaçar'

-Hadi len böyle şey olur mu?

-Valla bana dedem söyledi.

Biz biraz daha ileri daha güzel dağ çileklerine doğru uzanırken, birden ilerideki

çalılıkların arasından bir hışırtı duyduk. Önce ürktük ve telaşlandık. Sonra 'Rüzgardır rüzgar burada ayı olmaz, buraya kadar inemez diye geçiştirdik. Hışırtı devam edince...Bizde bir telaş .

-Ayı bu ayı...

-Hasan hüseyin bıcağı getirrr…

'Hasaan hüüseeyiinnn bıçağı getiiirrr' Bir taraftan bağırıyoruz. Diğer yandan tabana kuvvet aşağı doğru koşmaya başladık. Nihayet sahile ulaştık.

-Arkadaşlar bu başka bir hayvan olmasın.

-Baksa le keçi olsa bu kadar dalları sallamaz.

-Bak aşağı doğru iniyor galiba

'Ayı yüzer mi le? 'deyince biz üzerimizdeki şortu tişortu çıkarıp denize atladık. Yüz babam yüz. Yorulunca şöyle bir geriye baktık . Sahil de gençten bir adam.

-Kaç kaç ayı var ayı.

Bize el işareti yapıp oda bize sesleniyor.

-Bir şey yok.'

Gene de yamaca baka baka tedbiri elden bırakmadan sahile geldik. Başladık sorguya.

-Sen bişi görmedin mi?

-Yoo

-Le şu yamaçta bak bak çileklerin çileklerin olduğu tarafa

-Ben biraz önce oradan indim. Otlattığım keçilerden biri kayıpta.