Yaklaşık 20 sene önce idi. ABD uçak gemisi Marmaris’e geldi. Askerler izinde dolaşıyorlar, alış veriş yapıp eğleniyorlar. Morallerini yükseltiyorlar. Dükkan sahipleri memnun, askerler memnun.

***

Hamdi bizim Hamdi, Kuyumcu Hamdi, gene Hamdi!

-Şu Amerikalılarla bir dalga geçsem mi?

Aklına parlak bir fikir geldi. Karşı sıradaki balık tutma aparatları satan komşusuna:

-Sen 3 metrelik üzeri oltalı sicimler yap, gerisine karışma!

Sonra doğru sokak arasındaki Liman Restoran’da Ömer’e,

-Bana bir porsiyon pişmemiş lapa ver.

-Napacaksın abi?

-Sen karışma taze olsun!

***

Önce dükkanın önündeki logar kapağını birkaç kişinin yardımı ile yarım açtırdı. Sonra hazırlanan oltalara balıkları taktı. Logardan aşağıya attı. Başladı beklemeye.

***

Tam karşıdan gelen bir grup Amerikalıyı görünce oltanın birini çekti. Tabi ki ucunda balık. Oynata oynata sepetin içine attı. Bunu gören Amerikalılar şöyle bir durdu. Nasıl olur der gibi baktılar baktılar. Tam o sıra bir tane daha! Hamdi hemen ayağa kalktı:

-Bekleyin ve hoplayın, burada kanal var. Balık buraya doğru gelsin, diye bağırdı.

O grup Amerikalı askerler başladı zıplamaya. Hamdi üçüncü ve dördüncü balığı da çekti. Çeşme Meydanı çok kalabalıklaştı ve Amerikalılar olayı anladı! Gülüşmeler, itişmeler, kakışmalar ve kahkahalar.

***

Buyrun beyler ben Kuyumcu Hamdi. Hem gümüş hem altın satıyorum. Hediyelik almıyacak mısınız?