Pazar yerleri tüm halkın rahatlıkla alışveriş yapabildiği, çevre köylerin ürünlerini sergileyip satabildiği, haftanın belirli belirli günleri, semtlerde açılan güzel yerler. Marmaris'te perşembe ve pazar günleri kurulur. En güzeli Perşembe. Turistlerde alışmış, apartlarda kalanlar tüm sebze ve meyve ihtiyaçlarını buradan alıyorlar. Yine dikatlice gene sayı ile ‘’iki’’ kişiyiz, günde bir elma yesek arada bir armut haftaya kadar beş elma iki armut, yarımşar kilo, biber, domates, salatalık. İsrafa gerek yok nasıl olsa haftaya gene alırız.

-Nereden bu?

-Karacasöğüt

-Eyimi?

-Evimizin önünde, aşamdan gopardım. Çok teze, lezzetli güzel. Bak fasilyeye, gırılıpduru görpe.

-Ver iki kilo..

Üç gün sonra sararırmış, buruşurmuş, domatesler çörürmüş, bakan yok.

-Bu hafta bazar bahalı, bahalı. Ni le bu. On liraya fasülle mi olur? Domak üç lira...

-Olur kardeşim olur, sen kıtlık var gibi iki kilo beş kilo alırsan olur. Bir gün rüzgar eser cemakan kırıldı, mahsül kalmadı derler, bir gün, havalar çok sıcak, mahsül kavruldu derler, fiyatlar artarda

Artar. Sanki altın borsası.

                                      ***

-Senin adın ne ?

-Atiye.

-Atiye ne bu altın dişler. Sen Düverek'limisin?

-He...Hi..Hi...Hi....

-Kim güzelim dişlerini söktürdüde altın taktırdı. Bunlar orta asya geleneği artık geride kaldı.

-Baksa, böle güzel oluyu. Anamında böle.

-Altın dişli Atiye kaç para zerzevat.

-Bak bunlar hep kendi bahçemizden ilaçsız. Haftaya geleceksin yine benden alacaksın.

-Eğer eyi değilse beni kandırıyorsan, hanımdan azar işitirim bunu bil.

-Len senin garı yabandan mı?

-Yabandan.

-Azar undan, azar undan. Boralardan olsa? Baksa biz kocalardan yiyoz azarı.

-Altın dişli Atiye, her şeyi senden alacağım.

-Bende sana kiloda elli guruş indiriverecem.

Not: Atiye, her Perşembe 330 no.da tatlı dili güler yüzü ile sebze satışına devam etmektedir.