Abdi ağabey aslında Gündüz ağabeyimin yaşıtı. Bizimkisi ağabey dostluğu ve hürmeti. İskederun’daki ilk macarasını anlatırdı. Ağabeyim önceki tertiplerden ve çavuş. Bakmış listede Abdi Tekin… Doğru koğuşa koşmuş, acemiler hazırlanıyor o derin uykuda, karyolaya bir tekme;

-Kalk len burası asker ocağı, ana kucağı değil..

Büyük bir şaşkınlık ve hasret. Sarılmalar, memleket haberleri…

Sonra birliğin ikinci çavuşu gibi "bana yan gözle bakan yoktu"

-Bak önce şarabı sonra rakıyı içmeyi agabeyinden öğrendim.

-Yapma Abdi abi herkes meydan düğünlerinde görür içer öğrenir.

Sen içme özelliklerini öğrenmişindir. Bardağı tutuş şeklini, mezeleri ve yeniş şeklini...

***

Onun Marmaris'te gözüne kestiripte işletmediği, sonrada hiç birşey yapmamış gibi gönlünü almadığı kimse yoktur.

Yemin eder "bir ay içki içmeyeceğim"ikinci ayın ilk günü masasını hazırlatır. "Marmaris'te içmeyeceğim"der. Gider Hisarönün'de Orhaniye'de içerdi. Başından geçen en komik en güzel olayları bana anlatırdı. Ama bana içiremezdi.. Bu yaklaşımım onun hoşuna gider.

-Aferin Karabenli...

Beni de çok dinlerdi, bazen etkili olduğumu zannederdim.

***

Yakınım için o gece acil hastaneye gittim. Doktor muayenesi ve servise yatış. Şöyle etrafa baktım.

-İbrahim, İlhan geçmiş olsun ne var aslanlar...

-Abi babamı bekliyoruz, epeydir yatıyor...

-Ya…Hemen geliyorum.

İçeri girdim. Bütün Tekin ailesi içeride.

-Geçmiş olsu , abi nasılsın?

-Ahh İbrahim'ciğim"hayatımızı rakıya sattık"

Büyük pişmanlık, kolda serum, diğer sondalar ,kederli aile...

Tesadüf vefatından bir gün önce yine yanındaydım. Sabit bir noktaya bakan iki göz ,ses yok, tanıma yok...Benim kulaklarımda;

-Hayatımızı içkiye sattık...Hayatımızı içkiye sattık....

Çok ama çok severdim. Ancak "hayatını içkiye satmıştı".