Lise yılları (1964 sonrası) yer Bozburun. O zamanın nahiye protokolu kahvede mesai
sonrası muhabbetinde.Çaylar,kahveler,kahkahalar.Dikatimi çeken ,daha önce Edirne ve İstanbulda
çalışmış,gömrükte görevlişen şakrak ama yalnız yaşayan bir gümrük memuru.Yaşıda epey var.Her halde
emekliliğine az kalmış.Laf arasında hanımla görüştüm,hanıma şunu bunu gönderdim,çocuklar iyi imiş
gibi muhabbet oldu.Bende merakla.
'Abi hanımınız neden burada değil.' Şöyle bir baktı.
'Evlat,devlet bana hep ''aferin ''mektubu gönderiyordu.Bir arkadaş bırak birader bu işleri
Bak aferimleri biz kendimiz alıyoruz.Her şeyin bir zamanı zemini var.Boş aferimler karın doyurmaz
sende bize katıl.
Ben Edirne gümrüğünde çalışırken,vatan sevgisi ile dolu,görevini en üstte tutan
idealist bir adamdım.Bir gün silah,bir gün esrar,birgün sigara yüklü kacak TIR ları yakalıyor
Devletin bundan hesap sorması için mahkemeye sevk ettiriyordum.Her defasında Devlet bana bir
aferin mektubu gönderiyor,bende bundan büyük gurur duyuyordum.Ancak arkadaşlarımın nasıl aferin
aldığını hala bilmiyor ve merak ediyordum.Onlar zengin hepsinin memleketlerinde tarlası evleri var,
Bende aferin mektupları.Birgün arkadaşlarımın tekliflerini kabul ettim.Aferimlerimi kendim almaya
başladım.Bir iki derken aferin mektubu verenler bunu fark etmiş olmalıki,beni buraya gönderdiler.
Burada emekliliğime az kala vakit geçiriyorum.
'Burada bir motor gecenin bir vakti iki koyunla Söbekiye (SİMİ)gidecekte ,oradan
naylon gömlek,v.s.getirecekte bu garibanı yakalayacaksın.Anlıyacağın neyin aferini...
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.