Birand açtı ağzını yumdu gözünü

28 Şubat'ın mağdur gazetecilerinden biri de Mehmet Ali Birand. Usta gazeteci 28 Şubat'a karışmış askerlere Artık yetti: Andıç için kimse özür dilemeyecek mi? sorusuyla isyan ediyor.

Bugünkü yazısı net ve bir o kadar kararlı ifadeler içeriyor, lafı uzatmıyorn ve emekli generallerden özür bekliyor Karadayı'nın son açıklamaları Birand'ı çok kızdırmışa benziyor.

Karadayı'nın Andıç'tan haberinin olmadığını söylemesi Birand'ı tartışmaların içine çekmeye mecbur etti. İşte Birand'ın yazısının sonunu "Nihayet içimi döktüm ve rahatladım" dediği bugünkü yazısı:

Açıkça söylemem gerekirse, ben bu Andıç olayından artık bıktım. Aslında umurumda bile değil, ancak tartışmalar öyle noktalara gider oldu ki, kimse olayın özüyle ilgilenmiyor. Kim kime emir vermiş veya vermemiş... Kim kime destek vermiş veya vermemiş...Oysa dikkat ediyorum, olaya şu veya bu şekilde karışmış olan askerlerden hiçbiri "Hata ettik, özür dileriz" demiyor. Üstünden 10 yıl geçmesine rağmen, bugüne kadar hiçbir Genelkurmay Başkanının aklına basit bir özür dileme cümlesi dahi gelmedi. Artık zamanı gelmedi mi?

Genelkurmay eski Başkanı İsmail Hakkı Karadayı'nın, Milliyet yazarı Taha Akyol'a yazdığı mektup olmasa, büyük olasılıkla bu yazıyı yazmayacaktım. Ancak, doğrusu artık çok ağırıma gittiği için, içimden haykırmak geliyor:

"Ayıptır. Yaptıklarınız yetmiyormuş gibi, şimdi de üç maymunu oynuyorsunuz..."

Özellikle Karadayı'ya hiç yakıştıramadım.

Bugüne kadar ANDIÇ olayını hiçbir zaman kullanmadım. Fazla da düşünmedim. Zira ben geçmişte yaşamam. Daima ileriye bakarım. Hayatımın en güç günlerini yaşamış olmamarağmen, Çevik Bir'e dahi düşmanlık duymadım. Bugün herhalde geri dönüp yaptıklarınabakınca, mutlaka pişman oluyor ve "saçma sapan hareket etmişim"diyordur.

Beni isyan ettiren nedir biliyor musunuz?

Koskoca bir eski Genelkurmay Başkanı'nın kalkıp , Andıç olayından hiç haberi yokmuş gibi davranmasıdır. Türk Genelkurmay Başkanlığının nasıl çalıştığını birazcık bilen endeneyimsiz kişi dahi, ANDIÇ gibi bir planlamanın 1 inci Başkanın haberi olmadan yapılamayacağını bilir.

Sayın Karadayı eğer merak ediyorsa, bu işleri kimlerin yaptığını hemen söyliyeyim...

Dönemin Genel Sekreteri Erol Özkasnak, bir albayın cenaze töreninde yaptığı konuşmada kameraların önünde "Cengiz Çandar ve M.Ali Birand gibi hainler içimizde yaşıyor" dediği için yolladığım şikayet faksını "Siz kim oluyorsunuz da, GenelkurmayBaşkanına faks yollamak cesaretinde bulunuyorsunuz" diye basbar bağırmış ve sinirime hakim olamayıp, "Asıl siz kim oluyorsunuz?" diye elimdeki telefonu duvardaparçaladığımı anlatsam, inanır mısınız ?

Aynı kişinin "Komutanım adına sizi arıyorum. M.Ali Birand'ın 32.Gün programını ekranlarınızda görmek istemiyoruz" diyerek, defalarca Show TV' nin o dönemlerdekisahibi Erol Aksoy'u aradığını söylesem ne dersiniz? Aksoy buralarda. Sorun size anlatacaktır.

Özkasnak'ın "Komutanım" dediği kişi, İkinci Başkan Çevik Bir idi.

Başka tanık istiyor musunuz?

Sabah gazetesinin o dönemdeki Genel Yayın Yönetmeni Zafer Mutlu'ya sorun...O dönemde Sabah'ın Ankara temsilcisi olan Fatih Çekirge'ye sorun. Size kimlerin nedediğini anlatacaklardır.

10 yıldır aldırmıyorum, ancak artık bu kadarı da fazla geldi.

10 yıldır gelip geçmiş Genelkurmay Başkanlarından hiçbiri basit bir özür dileme nezaketinidahi göstermediler. Sanki yapılanlar çok doğalmış, gerekirse yine yapılabilirmiş gibi biryaklaşımla, ANDIÇ olayını görmezden geldiler.

Şimdi de kalkıp emri kimin verdiği tartışması yapılıyor.

Yeter artık.

Hiç değilse bir hata yapıldığını kabul edin.

Karadayı'dan bunu beklerdim. Yaşını başını almış, olgun bir Komutan olarak eski defterleri kapatabilirdi.

Hadi o yapmadı, bugünkü Genelkurmay da hiç düşünmedi mi?

Genelkurmay Başkanı Başbuğ, herhangi bir konuşmasında bu talihsiz olaya değinip, nezaket içinde tüm mağdurlardan özür dilemesi, bazı yanlışlıkların yapıldığını söylemesihoş olmaz mı?

Böyle bir jest TSK'yı küçültmez, aksine büyütür.

ASKER KADAR BAZI GAZETECİLER DE SORUMLUDUR.

Bu konuya bir daha geri dönmek istemiyorum, ancak iki kelime de kendi meslektaşlarıma edeceğim.

28 şubat döneminde kendini askerden de daha asker gören kimi meslektaşlarımınyazılarında veya programlarında, bizleri nasıl yerden yere vurduklarını hiçbir zamanunutmayacağım. Bunlardan bazıları özür dileme büyüklüğünü gösterdiler. Ancak birbölümü var ki, o günlerde yapmadıkları kalmadı, oysa bugün Ergenekon olayında mağdur duruma düşünce "Nerdesiniz, neden bizi yalnız bırakıyorsunuz" diye bağırıyorlar.

Arkadaşlar, bu iş böyledir işte.

Devlet bugün bana bu muameleyi layık görürse, yarın senin de sıran gelir.

İyisi mi, gelin hep birlikte ilkeleri savunalım. Gazeteciysek, gazeteciliğimizi bilelim. Partileriveya Güvenlik Kuvvetlerinin üzerinden politika yapmaya kalkmayalım.

Ben hep gazetecilik yaptım ve o sayede bugün hala mesleğimin tepesindeyim. Bir dönemhayatımı zehir eden askerler ise emekli köşelerinde günlerini geçiriyorlar.

Nihayet içimi döktüm ve rahatladım.