Değerli okurlar duvar yıkıldıktan birkaç yıl sonra 1994 yılında Moskova’ya gitmiştim. Orada Moskova Üniversitesi tarih bölümü hocası Prof. Dr. Wladimir Djianguirian ile tanışmıştım. Kendisi Ermeni asıllı
idi ve çok doğru sözlü bir adamdı.
Bizi o zaman artık kullanılmayan Kızıl Ordu Merkezini gezdirdi yani Sovyetler Birliğinin GenelkurmayBaşkanlığını. Eski İstanbullular bilir Sirkeci’deki ahşap otellere benziyordu. Tahta gıcırdıyan merdivenler
ve kristal haşmetli avizeler. Gezdikten sonra gerçekten şaşırmıştık.
Djianguirian hoca şaşırdığımızı görünce, “ 1917’den beri bizi soydular, komunizm adı altında kendileri Amerikan sigara ve Viskileri içerken biz halk sürünüyorduk. Komunist Partisine üye olursan ayda 6,— Ruble’ye su ve elektrik dahil daire kiralayabiliyor ama Partiye üye değilsen veya Kiliseye üye olursan yurtlarda ancak kalabiliyordun. Tam bir kepazelikti” demişti.
Durumu görünce ve gece Moskova’nın ana cadde köşelerinden yanlız olan erkeklere Rus kadınların “dolar” diyerek saldırmaları ve Rus arkadaşların “aman dikkat edin hastalıklı olabilirler” ikazları bizleri çok ama
gerçekten çok şaşırtmıştı.
Lenin'in mozolesine gittik tek kişi yoktu halbuki eskiden en az bir kilometre kuyruk olurmuş.
Yıllarla Prof. Dr. Djianguirian ile dostluğumuz gelişti, kendisi ailesi ile Marmarise tatile bile geldi. Başkan Putin'in St. Petersburg'da kızının da hocası olduğu için kendisini yakından tanır ve çok severdi.
Her konu geçtiğinde ne kadar iyi ve bilgili olduğunu söylerdi.
Rusya'daki eğitimcilerin hemen hemen hepsinden çok benzer ifadeler duyduk .
Bir arkadaşım kendisine Türkiye'de ki Ermeni iddiaları ile bir soru sormuştu verdiği cevapta ''Ermenilerin Türkleri arkadan vurduğunu unutmamak lazım, o da bir gerçektir'' demişti. Hatta kendisine sorulduğunda ''gelip Türk Üniversitelerinde memnuniyetle bunu anlatırım'' demişti. Aradan 28 yıl geçti Prof. Dr. Djianguirian emekli oldu ama düşünceleri hiç değişmedi.
İnsanın olduğu yerde ne rejimi olursa olsun, fazla birşey değişmiyor, karakter hep en ön planda oluyor.