“Kazım Koyuncu’nun İzinden, Kendi Yolunda: İbrahim Kahraman”

Müziğin doğasında hüzün de var, umut da… Kimi zaman bir sahil kasabasında yankılanan kemençe sesi, kimi zaman büyük sahnelerde binlerce kişiye dokunan bir melodi... Marmaris’te bu dokunuşun adı: İbrahim Kahraman.

Trabzonlu, Karadeniz sevdalısı bir kemençeci olarak müziğe gönül vermiş, dördüncü kuşak bir sanatçı o. Marmaris'e yıllar önce staj için geldi ama bu şehirle gönül bağı öyle kuvvetli kuruldu ki, sadece yaşamaya değil, üretmeye de burada devam etti.

 Müzik, Aileden Gelen Bir Miras

İbrahim Kahraman, müziği babasından aldı. Babası, Trabzon’da dönemin aranan müzisyenlerinden biriydi. Evin duvarlarında yankılanan melodilerle büyüdü. Fakat onu sahneye iten asıl güç, genç yaşlarda kalbine kazınan bir isimdi: Kazım Koyuncu. Onun yaktığı kıvılcım, Kahraman’ın içindeki sesi özgür bıraktı. Kemençeye Karadeniz rüzgarı dışında arabeskin acısı, rock’ın coşkusu da eklendi.

“Kazım abi benim yolumdu. Onunla başladı her şey…” diyor Kahraman. “Ama sonra ben kendi yolumu çizdim.”

Felamuri’den Solo Sahnelere

Müziğe ilk ciddi adımını Karadeniz rock grubu Felamuri ile attı. Sahne deneyimini burada geliştirdi, müzikal kimliğini ise kendi içsel yolculuğunda şekillendirdi. Felamuri’den ayrıldıktan sonra “kendi rengimi ortaya koymalıyım” diyerek özgün bir tarzın peşinden gitti.

Bugün onu Marmaris, Datça, Göcek ve Muğla sahnelerinde Tolga Basan ile birlikte, arabesk ve Karadeniz ezgilerini iç içe geçirdiği sahnelerde izliyoruz. Kemençeyle arabesk çalmak mı? İşte tam da burada izleyicinin gözlerindeki şaşkınlık ve heyecan İbrahim Kahraman’ın en büyük motivasyonu oluyor.

“Sahnede birisi ‘Bu şarkıyı da kemençeyle mi çalacaksın?’ dediğinde gözlerindeki merakı seviyorum. Hele ki çaldıktan sonra alkışları duymak, o heyecanı paylaşmak… Tarifsiz.”

 İki Yeni Şarkı Geliyor

İbrahim Kahraman şimdi, söz ve müziği tamamen kendisine ait olan iki yeni şarkıyı müzikseverlerle buluşturmanın heyecanını yaşıyor. Şarkıların düzenlemesi ise çok özel bir isme, Selim Bölükbaşı’na emanet. Onu sadece bir aranjör olarak değil, bir dost, bir ağabey, bir sanat rehberi olarak tanımlıyor.

Ancak yakın zamanda yaşanan Volkan Konak’ın vefatı, hem onu hem de Selim Bölükbaşı’nı derinden sarstı. Gecikmenin sebebi de bu acı kayıp. “Kazım abiyle başladım bu yola, Volkan abiyle sürdürdüm. İkisi de benim yol arkadaşlarımdı, ışığımdı. Şimdi o ışığı taşımak bize kaldı.” diyor duygulanarak.

Marmaris’te Olmak Avantaj mı, Dezavantaj mı?

“Müzik merkezi İstanbul” derler, bu doğru. Ama İbrahim Kahraman için Marmaris başka bir sahne. Doğayla, denizle, samimiyetle iç içe olan bu şehirde müzik yapmak kolay değil belki ama sahici. Yaz aylarında artan talep, yoğun programlar ve sadık dinleyici kitlesi onun en büyük kazancı.

Sosyal medyada onu keşfeden ve konserlerine gelen yüzlerce kişiden mesaj aldığını söylüyor: “Bazen hiç tanımadığım biri ‘Bu akşam neredesiniz?’ diye soruyor. Bu bile bana yetiyor. Demek ki bir yerde birinin kalbine dokunmuşum.”

Sahnesini Paylaştığı İsimler

Bugüne kadar Coşkun Sabah, Fuat Saka, Davut Güloğlu, Resul Dindar gibi birçok önemli isimle sahne aldı. Coşkun Sabah’ın şarkılarını kemençeyle çalmak onun için unutulmaz anılardan biri olmuş:

“Onun önünde atak almak, kemençeyle eserlerini icra etmek gurur vericiydi.”

Gelecek Planı: Daha Geniş Kitlelere Ulaşmak

Yeni şarkıların yayına girmesiyle birlikte Muğla sınırlarını aşmayı hedefliyor. Sahnede sadece müzik değil, Karadeniz’in ruhunu, özlemini, hikayesini taşıyor. Ve bunu yaparken hem modern hem geleneksel kalabilmeyi başarıyor.

“Müzik Benim İçin Nefes Gibi…”

“Müzik benim için vazgeçilmez. Anlatamam. Kemençemle bir ezgiyi çalarken insanların heyecanla dinlemesi… Gözlerindeki o ışık… İşte o an yaşıyorum.”

İbrahim Kahraman, sadece bir kemençeci değil. O, müziğin sınırlarını zorlayan, Karadeniz'in sesini özgünleştiren ve Marmaris’te müziğin kalbine kemençe ile dokunan bir sanatçı. Yeni şarkılarla, yeni şehirlerle, yeni kalplerle buluşmaya hazır.