Bir gün yolda yürürken rastladım O'na
Kırmızı ışık yandığında
Karşıdan karşıya geçecekken kırmızı ışık yandı ve bekledim
Tam karşımdaydı
Karşımda, hiç değişmemiş, aynı
Telefonla konuşuyordu ve oldukça mutlu görünüyordu
* * *
Beni fark edecek miydi acaba?
Ben fark ettiğime göre O da görürdü herhalde
Ya fark etse bile tanımazdan gelirse, diye düşündüm
Öyle anlaşmıştık bir zamanlar
Nerede karşılaşırsak karşılaşalım tanımayalım birbirimizi, çok zorda kalmadığımız sürece de konuşmayalım, demiştik
Bitmezdi başka türlü, buna inanıyorduk
Bitirmenin yolu her ikimizin de kurallara uymasına bağlıydı
Sebepler, sorunlar, mutsuz hayat oyunları, bir sürü şey
Öyle karar almıştık
Birbirimizi görmeyecektik ve herşey bitecekti
Bu kadardı işte
* * *
Onu izliyordum; zaman akmıyordu sanki
Saatler geçmiş gibiydi
Sonra ışık yeşile döndü ve insanlar yürümeye başladılar alelacele
Ben öylece duruyordum
Öylece
Hiç kıpırdamadan
Bana doğru ilerlemeye başladı
Bir taraftan da telefonla konuşmaya devam ediyordu
Yaklaştı, gözünün içine baktım
Hiç umursamadı ve yanımdan geçti gitti
Birkaç saniye başımı çevirip bakamadım arkasından
Sonra
Sonra dayanamadım ve baktım
Gözden kaybolmaya başlamıştı
Gözden
Kayboldu
* * *
O gece bir mesaj gönderdim
Tüm cesaretimi topladım ve yaptım bunu!...
Başardığına çok sevindim! yazdım sadece
Ve gönderdim
Cevap gelmedi
Bekledim ama gelmedi
Şaşırmadım cevap gelmemesine ama bekledim işte yine de
Sonra da sevindim az da olsa
Sol elindeki alyansın hakkını verdiği için
Seni karanlıklara bırakmak istemezdim,
Anılarımı solmuş çicekle süslemezdim,
Ardından acıtacak bir tek söz söylemezdim,
Ben hiç hak etmedim ki böyle unutuluşu!...*
*Tarkan Sevdanın Son Vuruşu şarkısından
Mayıs'10 // İstanbul
Dip Köşe: Tüm yazılarım için Facebook'taki Kıvanç Koca Yazıları sayfasını takip edebilirsiniz