Derler ki insan tuttuğu takımı iyi günde de kötü günden de destekler. Tuttuğum takım benim eşim mi ben iyi günde de kötü günde de yanında olayım.
Sevginin körü körüne olanı hep köreltir insanı.
Benim de her insan gibi iki tane dedem oldu. Biri demokrat partiliydi diğeri de CHP'li. Yani dededen demokrat partiliyim ya da dededen CHP'liyiz desem Allah günah yazmaz.
Fanatizm gitgide tırmanıyor. Futbol fanatizminden değil, siyaset fanatizminden bahsediyorum.
En son ki referandumda bu fanatizm kararsız vatandaşları çileden çıkardı. Bu seçimde de öyle olacak.
İnsanlar ''falanca bu işi yapar, filanca bu makama daha layık demez.''
Haşa huzurdan koltuğa eşeği bile oturtsanız itirazı yok kimsenin. Yeter ki kendisi ile aynı çizgide olsun. O eşeğin bir işi becerip becerememesinin önemi yok.
Muğla'nın altı tane milletvekili var. Hangisini tanıyorsunuz.
Sokağa çıkıp yüz kişiye, isterseniz yüzbin kişiye sorun. Oy verdiği partinin millet vekili kimdir, mecliste Muğla'yı layıkıyla temsil edebilecek midir bilemezsiniz.
Sadece oy verirsiniz. Fenerbahçeyi, Beşiktaş'ı tutar gibi oy verirsiniz. Hatta seçim konvoylarınız aynı güzergahta çakıştı mı partileriniz için kavga da edersiniz.
Vatandaş kapışırken biri o partiden biri bu partiden çıkar malı götürür. Siz bağırıp çağırdığınızla kalırsınız.
Farzı misal bir banka güvenlik görevlisi almak için sınav açıyor. Bunun için bile 4 yıllık üniversite mezunu olmayı ve de en az bir yabancı dil bilmeyi şart koşuyor.
Adamlar belki de en pasif konumdaki bir iş için bile bu nitelikte eleman alırken biz koca belediyeleri, milletvekilliklerini bu nitelikte olmayan insanlara emanet ediyoruz.
Bu yüzden ufku dar olan, tek faaliyeti yolları bozup tekrar onarmak olan kurumlara, bunlarım basiretsiz yöneticilerine katlanmak zorunda kalıyoruz.