Kendimi hiçbir yere ait hissetmiyorum.
Galiba hayat tecrübem arttıkça bana her kapı yalan geliyor.
Kimseye düşmanlık beslemiyorum.
Kendi görüşümden olmayanlara saygı duyuyorum.Onları hasım saymıyorum.
Bizi çoktan bölmüşler haberimiz yok.
Karşımızdakine saygı duymayı çoktan unutmuşuz.
Bizim gibi düşünmeyen yok olsun,kahrolsun diye yazmışız kitabımıza.
Gerçek bölünme bu değil mi?
CHP liler onlarla aynı düşünceyi paylaşmadığın için sana yobaz diyorlar.
AKPliler kendileri gibi dindar olmazsan ''o aslında solcu'' diyorlar.
MHPliler ''o aslında bölücülerle işbiliği yapıyor''diyorlar
DTP liler ya da yeni adıyla BDP liler '' o kafatasçı '' diyorlar.
Bu neye benziyor biliyor musunuz?
Gurbetteki Alamancı çocuklarının haline benziyor.
Almanya'da hep yabancı,Türkiye'de alamancı.
Artık Türkiye'de bir tarafa sıkı sıkı tutunmazsanız.Hiçbir taraf sizi tarafsız saymıyor.Herkes sizi karşı tarafta görüyor.
Uzak durmaya çalıştık.
Kimseye yaranamadık biz.
Ülkemizi çok sevdik.Bayrağımızı çok sevdik.
Faşist dediler bize.
İnsanları çok sevdik.
Irk ayrımı yapmadık.
Bölücü dediler.
Dinimizi sevdik.Bu sefer yobaz dediler.
Atatürk'ü sevdik.Onu ancak biz severiz dediler.
Ve politize olmamış kalabalıkları hep politize olmuş azınlıklar yönetti.
''Siyaset bizim neyimize ,biz işimize gücümüze bakalım'' dedikçe,siyaset yakamıza yapıştı.
''Ya bendensin ya da düşmansın.''
Biz haykırmak istedik
''Biz ne sendeniz ne de sana düşman'' ama o dinlemedi bizi.Kendinden olmazsan sen de tehlikesin onun için.
İşte gerçek bölücülük burada hortladı.
İnsanlar kutuplaştırmak ve istemeye istemeye kötünün iyisini seçmeye zorlamak.
Ha bu arada biz kim miyiz?
Tabi ki sessiz çoğunluk.