CHP’ye geçince ses yok… İYİ Parti’ye geçince alkış tufanı… Zafer Partisi’ne geçince gülücükler, tebrikler… Eleştiri mi? Yok. Sıfır. Üstelik sessizlikle kalmıyor; üstüne bir de kahramanlık madalyası takılıyor.
Ama Ak Parti’ye ya da MHP’ye geçince? Hemen “hain”, “menfaatçi”, “koltuk sevdalısı” damgası!
Milletvekili mi oldu? “Vatan sevdalısı” ilan ediliyor.
Belediye başkanı mı oldu? “Cesur yürek” paylaşımları havada uçuşuyor.
Hayda! Geçin anam babam, geçin bu masalları…
Bir de tersini düşünün:
Aydın Büyükşehir Belediye Başkanı Özlem Çerçioğlu…
Anne demeden, baba demeden yerle bir ettiler.
Öyle bir yüklendiler ki, sanırsın memleketi satmış.
Ama mesele başka:
Siyasi hesaplar, parti çıkarları, kendi adamını kayırma derdi…
Örnek mi istiyorsunuz? Buyurun:
İYİ Parti’den CHP’ye geçen milletvekilleri… Dün “partiyi bölenler”di, bugün “memleketin umudu” oldular.
CHP’den İYİ Parti’ye geçen belediye başkanları… Dün “yetersiz”di, bugün “cesur ve vizyoner” oldular.
Zafer Partisi’ne geçen siyasetçiler… Dün “şöhret peşinde koşan”dı, bugün “halkın sesi” oldular.
Tam tersi de var:
Kendi partinizden ayrılıp başka partiye geçen biri… Dün “bizim değerli yol arkadaşımız”dı, bugün “siyasi fırsatçı” oldu.
Dün göklere çıkardığınız adam, yarın başka yere geçince “ihanet” damgası yiyor.
Bakın, bu işin adı siyaset değil, bu işin adı çıkar hesabı.
Ve bu hesap, halkın gözünde her geçen gün biraz daha bozuluyor.
Çünkü herkes görüyor: Bugün kahraman dediğiniz adam, yarın hain oluyor; bugün hain dediğiniz adam, yarın kahraman oluyor.
Bırakın herkes istediği yere geçsin.
İsteyen CHP’ye, isteyen İYİ Parti’ye, isteyen Zafer Partisi’ne…
Ama aynı kişi başka bir partiye geçti diye dün kahraman, bugün hain olmasın.
Siyasette samimiyet, işte bu çifte standardı bırakmakla başlar.
Yoksa bu hikâye hep aynı kalacak:
Kendi partine gelen melek, gidene şeytan.
Ve bu masalın sonunda inanan kimse kalmayacak.
---
Son 10 Yılda Parti Değiştirip Gündem Olan İsimler
Mehmet Ali Çelebi – CHP’den Memleket Partisi’ne (2021), oradan AK Parti’ye (2022) geçti. CHP’deyken “genç ve idealist” diyenler, AK Parti’ye geçince “menfaatçi” ilan etti.
İdris Naim Şahin – AK Parti’den ayrıldı (2013), Bağımsız oldu, ardından İYİ Parti’ye geçti (2018). Ayrıldığında “dava adamı”ydı, İYİ Parti’ye geçince “ihanet etti” denildi.
Teoman Sancar – CHP’den istifa etti (2021), İYİ Parti’ye geçti. CHP’de “parti emekçisi” denildi, istifadan sonra “partiye zarar veren” ilan edildi.
Ümit Özdağ – MHP’den ihraç edildi (2016), İYİ Parti’nin kurucularından oldu, oradan ayrılıp Zafer Partisi’ni kurdu (2021). Hangi aşamada kime yakınsa kahraman, uzaksa hain ilan edildi.
Tanju Özcan – CHP’den ihracı konuşuldu, bağımsız hareket etti. Yerel siyasette “cesur başkan” ile “disipline gitmesi gereken” arasında gidip geldi.
Ayhan Bilgen – HDP’den ayrıldı (2021), kendi hareketini kurdu. HDP’de “halkın temsilcisi”ydi, ayrılınca “yolunu şaşıran” oldu.
Mustafa Sarıgül – CHP’den ayrıldı, Türkiye Değişim Partisi’ni kurdu, sonra tekrar CHP’ye geçti (2023). Giderken “parti disiplinsizliği” denildi, dönerken “tekrar yuvasında” dendi.
Burhanettin Kocamaz – MHP’den ihraç edildi (2019), İYİ Parti’ye geçti. MHP’de “tecrübeli belediyeci”ydi, gidince “koltuk sevdalısı” oldu.
Allah'a Emanet Olunuz.