Kritik Günler, yaftalara son verelim.
Evet mi Hayır mı derken geçti 12 Eylül. Bitti, artık Hayır'cıları bir endişe, Evet'çileri bir heyecan sardı. Memleket bölündü, bölünmedi diyenler, bundan sonra bölünür, bundan sonra toplanır diyenleri dinleyeceğiz sıkça.
Referandum var, bayram gelmiş neyime diyenler, şimdi bayram kutlamaya başlayacaklar. Hayırcılar bayram kutlamalarına çıkarken, Evetçiler yeni bayramlarını kutlayacaklar. Evetle yatıp, hayır la kalktık bütün Ramazan Ayı boyunca. İftar yemeklerinde hoş sohbetin yerini siyaset kapladı. Camilerde saflar referanduma göre sıralandı. Ben şahidiyim, camiye gelen Mü'minlere cami kapılarında propaganda yapıldı. Bir gün evet, bir gün hayır dağıtıldı.
Bütün dünyanın gözü üzerimizdeydi, Müslüman bir ülke olarak Ramazan ayı münasebeti ile daha bir dikkatle izlediler bizi. Futbol milli takımımız başarılı, Basketbol Dünya şampiyonası ülkemizde, Türkler finalde. Ben bu kadar yoğun bir gündemin yaşandığı bir sene daha hatırlamıyorum. Genelde gündem yazıları yazmam, nasılsa herkes gündemden bahsediyor. Değişen gündem yazarların en işine yarayan şey, bir gündemi yakalayamadan, incelemeden, değerlendirmeden, sonuçlarını beklemeden başka bir gündem kendiliğinden oluşuyor. Tamamen doğal bu sefer, yapay gündemlere ihtiyaç kalmadı bu ay.
Başından beridir referanduma karşı birisi olarak yine referandum deyip sizleri de sıkmak istemezdim. Herkese göre çok büyük bir olay olan bu süreç benim için bir hiç niteliğinden öteye hiç geçemedi. Sıkılarak, bunalarak izledim geriden tüm uğraşları. Ne Evet'e yaklaştım, ne Hayır' a, ikisi de benim için aynı sonuçtu keza. Her iki sonuçta da birileri olay çıkartacak endişem halen devam etmekte. Hayatlarında hayır işlemeyi felsefe edinemeyen kişiler Hayır kelimesini mecazi bir şekilde dillerine pelesenk ederken, Hayırı dillerinden düşürmeyen Evetçilerin, Hayırlı Bayramlar dediklerini dahi duymadım bu süreçte.
Korku Cumhuriyetine hoş geldiniz. Her iki kesimin de birbirinden korktuğu, daha da ötesi, halkın tamamının her ikisinden de korktuğu bir ortamda, kim hangisinden daha çok korkuyor ise tersi yönde oy verdi diye düşünmekteyim.
İşi önce dinciler, dinsizler diye ayrıştırdılar. Sonra o parti bu parti oldu adı. Oy kullanan vatandaşların çoğu ne için oy verdiğini bile bilemedi. Değişen ne her yerde açıklandı, ama kimse ne işe yaradığını ya da yaramadığını anlamadan sonuçlandı gitti. Şimdi herkese hayırlı olsun. Bakalım göreceğiz bu anayasa ne kadar doğru bir anayasa olacak. Mutlak doğruya nasıl ulaşılacak.
Sözlerimi bitirmeden önce son kez bir vatandaş olarak uyarıda bulunmak istiyorum. Sağduyunuzu yitirmeden, sonuçları dinciler ve dinsizler diye ayırmadan, partileştirmeden, siyasallaştırmadan, tarafsız bir şekilde kabullenelim. Birbirimizi yeterince üzdük, oyunlara geldik, daha da oyunlara gelmeyelim. Bu anayasa değişikliği referandumu bizi birbirimizden ayırdı, bu bir gerçektir. Fakat biz bunun bir demokratik seçim olduğunu, hayatın devam ettiğini, hoşumuza gitse de gitmese de halkın çoğunluğunun bu yönde yorum kullandığını, fakat bunun düşmanlık getirmemesi gerektiğinin bilincine varalım. Eğer daha iyi seçeneklerimiz varsa bunların çalışmasına başlayalım. Birbirimizi nasıl mutlu ederiz, hak ve adalet nasıl tecelli eder bunu arayalım. Cümlelerim intikam ya da benzeri şekillerde algılanmasın. Ben hayatından memnun olmayanları, memnun olabilmeleri için ne yapılması gerekiyor ise o konuda daha çok çalışmaları gerektiğini anlatmaya çalışıyorum o kadar.
Bir evet ile memleketin sonu gelemeyeceği gibi, bir hayır da memleketin refaha kavuşmasına yetmeyecek bunu bilelim. Gündelik hayatımıza çeki düzen verelim ve birbirimizi yaftalamaktan çekinelim. Şu referanduma ayırdığımız vakit, para, emek ve koşturmacayı kendimize iyilik yapmak için kullansak memleket çoktan uzaya gitmeyi denerdi. Bundan sonra referandumlar yerine, ortak yol bulmaya, uzlaşmaya, huzur içinde yaşamaya gayret edelim yeter.
Son cümlemde, Basketbol Milli Takımımıza bize yaşattığı gururdan dolayı sonsuz teşekkürlerimi sunar, hepimize sevgi, saygı kardeşlik yolunda dikkatli günler dilerim.