"Keşke çocuk olsaydım da, dizlerimdeki acıyı dünyanın en büyük acısı sansaydım."
Ne güzel bir keşke değil mi? İnsana çocukluğun değerini anlatmak için bir cümle kur deseler bundan daha iyi anlatılamazdı herhalde tek cümleyle.
Hayatta tedavisi bulunamayan ve bulunamayacak tek hastalığın "Keşke Hastalığı" olduğunu düşünürüm hep. Çünkü insanı hep geçmişine götürür keşkeler. Bazen iyidir geçmişe gitmek, keşke dediğiniz şeyi bir daha yaşamamak adına, ama fazla da alışmamak gerekir keşkelere. Keşke yerine geleceğe yönelik bir kelime ile yaşamak daha güzel olmaz mıydı. hedefim şunu yapmak, gerçekleştirmek, başarmak ve benzeri gibi cümlelerle başlasak hayata ve yaptım, becerdim, hayal ettim ve başardım desek. Erik ağacından düşmenin verdiği acıyla keşke çıkmasaydım demek yerine, iyi ki çıkmışım ve yaşamışım meyveyi ağacından yemenin güzelliğini diyebilsek. Ya da, yine çıkacağım o erik ağacına ve toplayacağım tüm eriklerin olmuşlarını ama bu sefer düşmeden diyebilmek daha iyi değil midir?
Kalp kırıklarımızı pişmanlıklarla anmak yerine, sebep sonuç ilişkisinden ders çıkarıp o kalbi bir daha kırmamak uğruna keşkemizi faydaya çevirsek? keşkelerde kalan günlerimizi geri getirmek yerine, ilerde bir gün yine keşke diyeceğimiz bu günlerimizi heba etmesek hastalığımıza. Bu günü yaşasak dünden ders alıp, geleceği planlayarak. Keşkeli fırtınalarımızı enerjiye dönüştürsek ve alsak elektriğini dağıtsak etrafımızın aydınlatılmasına.
Pastör gelse aklımıza; keşke o köpeğe yanaşmasaydım deseydi bulabilir miydi kuduz aşısını? Newton bulabilir miydi yer çekimini, keşke burda yatmasaydım deseydi kafasına düşen elmanın verdiği acıyla. Sizler tanıyabilir miydiniz beni, keşke bu saatte uyuyor olsaydım deseydim?
Çıkaralım keşkeleri hayatımızdan ve hayal edelim neler yapabiliriz onlar olmadan. Keşke şizofreninden bir psikolog yardımı olmadan çıkalım atılalım geleceğimizi bugünden yaşayarak. Keşkesiz hayatlar diliyorum hepinize.
Esen kalın!..
Ne güzel bir keşke değil mi? İnsana çocukluğun değerini anlatmak için bir cümle kur deseler bundan daha iyi anlatılamazdı herhalde tek cümleyle.
Hayatta tedavisi bulunamayan ve bulunamayacak tek hastalığın "Keşke Hastalığı" olduğunu düşünürüm hep. Çünkü insanı hep geçmişine götürür keşkeler. Bazen iyidir geçmişe gitmek, keşke dediğiniz şeyi bir daha yaşamamak adına, ama fazla da alışmamak gerekir keşkelere. Keşke yerine geleceğe yönelik bir kelime ile yaşamak daha güzel olmaz mıydı. hedefim şunu yapmak, gerçekleştirmek, başarmak ve benzeri gibi cümlelerle başlasak hayata ve yaptım, becerdim, hayal ettim ve başardım desek. Erik ağacından düşmenin verdiği acıyla keşke çıkmasaydım demek yerine, iyi ki çıkmışım ve yaşamışım meyveyi ağacından yemenin güzelliğini diyebilsek. Ya da, yine çıkacağım o erik ağacına ve toplayacağım tüm eriklerin olmuşlarını ama bu sefer düşmeden diyebilmek daha iyi değil midir?
Kalp kırıklarımızı pişmanlıklarla anmak yerine, sebep sonuç ilişkisinden ders çıkarıp o kalbi bir daha kırmamak uğruna keşkemizi faydaya çevirsek? keşkelerde kalan günlerimizi geri getirmek yerine, ilerde bir gün yine keşke diyeceğimiz bu günlerimizi heba etmesek hastalığımıza. Bu günü yaşasak dünden ders alıp, geleceği planlayarak. Keşkeli fırtınalarımızı enerjiye dönüştürsek ve alsak elektriğini dağıtsak etrafımızın aydınlatılmasına.
Pastör gelse aklımıza; keşke o köpeğe yanaşmasaydım deseydi bulabilir miydi kuduz aşısını? Newton bulabilir miydi yer çekimini, keşke burda yatmasaydım deseydi kafasına düşen elmanın verdiği acıyla. Sizler tanıyabilir miydiniz beni, keşke bu saatte uyuyor olsaydım deseydim?
Çıkaralım keşkeleri hayatımızdan ve hayal edelim neler yapabiliriz onlar olmadan. Keşke şizofreninden bir psikolog yardımı olmadan çıkalım atılalım geleceğimizi bugünden yaşayarak. Keşkesiz hayatlar diliyorum hepinize.
Esen kalın!..