Kardeşim’ e…

"Genç Kalem" Ayşenur İnce'nin kaleme aldığı "Kardeşim' e…" adlı makalesi...

Kardeşim' e…
Korka korka avuçlarımın içinde parmaklarını gezdirdiğin günleri şimdi unuttun belki de…
Geceleri hıçkırışlarıma uyanıp rahatsız oldun, hatta bazı geceler uykunu böldüğüm için benden nefret ettin…
Seni değil de beni kucaklarına aldılar diye çoğu zaman kıskandın, belli etmedin…
Dikkat çekmek istedin, bin bir şaklabanlıkla çevrendekileri kızdırdın farkında olmadan ve yine kızdın bana…
“Neden?” dedin. Neden geldin sanki dünya'ya neden girdin aramıza?
Bambaşka sorular sordun insanlara. Merak ettin benim nerden geldiğimi. Nasıl çocuk bu dedin konuşmaz, yürümez, sadece ağlar mı?
Senin oyuncaklarını kırdım diye nefret doldun bana karşı.
Emeklemeye başladığımda yürüyeceğim zamanı aslında tüm heyecanınla sen de bekledin…
Ve zamanla alışmaya başladın varlığıma…
Paylaşmak zorunda olduğumuz aslında öyle çok şey vardı ki…
Annemiz babamız bir geçmişimiz ve sonu belirsiz bir geleceğimiz…
Aile olmanın koşullarını yerine getirdiğimiz zamanlarda birbirimize dayanıp güç aldığımız, en güzel zamanlarımızda deli gibi koşuşturarak evin içinde oyun oynadığımız o günler…
Annemin bize sevgiyle bağırması…
Yaptığımız yaramazlıkların haddi hesabı yok bilirsin…
Ve bir araya gelip yapamayacağımız bir şey de yok.
Uyku saati diye yatağa gönderildiğimizde şarkılar söylerdik ya komşulara inat.
Neşemiz daim olsun…
Sonra büyümeye başladın işte.
Erkek kardeş gibi ellerinle büyüttüğün kız kardeşini artık oyunlarına almaz oldun.
Futbolu sen öğrettin ama seninle oynamama izin vermedin. Çünkü artık biliyordun kız kardeşin de seninle beraber büyüdü.
Artık çocuk değiliz…
İki kişilik bir hayattı bizimkisi. Aramıza almadık kimseleri, biz bize yettik.
Şimdi bir yabancı girdi aramıza…
Hani ben aranıza ilk geldiğim gün kabullenememiştin ya beni; işte öyle bir şeydi benimkisi de…
“nerden geldin aramıza” diyerek yakındım her dakika.
Aslında korkmuştum; tanıdığım sevdiğim uğruna can verebileceğim ilk erkeği bir başkasına kaptırmak beni korkutmuştu. Senin sevgini yitirmek, artık bir başkasını insanlardan koruyacağını ve bir başkasına tüm sevginle bağlanacağını bilmek büyük hayal kırıklığı, büyük endişe…
Zamanla farkına varıyor insan…
Kim gelirse gelsin kim tutarsa tutsun ellerinden ben senin küçük kız kardeşin olarak kaldım. Yine kıskandın beni insanlardan ve yine korudun kötülerden… bildiklerini bana da öğretmekten vazgeçmedin. Şimdi anlıyorum dünya'yı…
Birileri gelir yanına oturur onu da seversin ama hiçbir zaman bir diğerinin yerini tutamaz gelen. Yanına oturabilir ama arana giremez.
Herkesin yeri başkadır kalplerde. Anladım ki bende öyleyim işte senin yüreğinde...
Sen benim tanıdığım, sevdiğim, örnek aldığım, saygı duyduğum ve sonsuz duygular beslediğim ilk ve tek erkek…hep aynı yerde kalacaksın benim de sende olduğum gibi…

İlk yorum yazan siz olun
UYARI: Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış,
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.

Kültür-sanat Haberleri