O bir Marmaris efendisi idi. Giyimi gayet temiz, konuşması hoş, kimseye zararı olmayan, az içen adam.
***
Eski Atatürk büstü iskelenin başlangıç noktasında, bugünkü Anatolya Cafe'nin önündeydi. Yüksek bir kaide üzerine oturtulmuştu. Etrafı çiçekler ve çimlerle çevrilmişti. Cumhuriyetimiz onuncu yılı burada kutlanmıştı.
***
Mehmet, Atatürk sevgisiyle yetişmiş bir Türk delikanlısı, tüm bayram öncelerinde büstü biraz kirli görse hemen koşar onu temizlerdi.
- Sarı saçlım benim
- Mavi gözlüm benim
- Al yanaklım benim
- Geçme geçme önünden geçme, yol arkadan onun önünden kimse geçemez.
***
Taptaze topladığı mevsim çiçeklerini önüne koyardı.
Bir tek Hasan Ilgaz'ın büstün önünden geçmesine izin verirdi. O da mavi gözlü sarışındı. Atatürk'e benzerdi.
***
Saatlerce nöbet tutar, çiçekleri çimleri temizlerdi. Her temizlikte coşar güzel hitabeler okurdu. Şiirler söylerdi.
- Ey Türk Gençliği ...
- Yıl. 1919 Mayıs'ın 19'u kızaran ufuklardan kaldırıyor başını...
- İzmir'in Dağlarında çiçekler açar ...
- Egemenlik kayıtsız şartsız milletindir.
***
Kadirşinas Marmaris'liler onun cenazesini, Eski Camiden alarak eller üzerinde Atatürk büstünün etrafında dolaştırdılar ve defnettiler.
Cennet mekanın olsun KAMBURUN MEMET.