Marmaris iskelesine her on beş günde bir, karşılıklı İstanbul-İskenderun yolcu ve yük gemisi gelirdi. İstanbul gelişi ,ihtiyaç maddelerinin tamamı ve yolcular gelir. İskenderun dönüşü Antalya’dan un, Kaş’tan çökelek peyniri (Kanaat Bakkaliyesi için ) v.s gelirdi. İstanbul
gidişinde ise, defne, harnup, bal, sünger, çevrede yetişen ürünler gönderilirdi. Önüne doğru vinçi, yanında yolcuların inmesi, binmesi için merdiven olurdu.
En son galiba Erzurum vapuru yanaşırken yıkılma tehlikesi geçirdiğinden
beri gemilere kullandırılmıyor.
***
İskelenin sol, denize dik gelen yanında, akşam üstü, yanyana dizilen balık
avcıları lapa (kopez) kefal ,zargana, sokkan, sarpa v.s. ama en çokta lapa avlarlardı.
Bende eniştemle, ayaklarımızı denize sarkıtarak yerimizi alır, avlanmaya
başlardık. Tuttuğumuz balıkları göz ucuyla sayar gizli yarış yapardım.
- Hadi le sen ne biliysin balık tutmasını, suyu bardakta görenler...
- Ben sana öğretirim aslanım sen önüne bak...
Diğer avcılar..
- Yem atmasa le gari, ben dadtırdıma.! (Tattırmak;Boş yem atarak balığın
gelmesini sağlamak.)
- Doğru atsa oltanı garışacak...
- Sen acemisin oğlum, höle açıl bakann..
- Zarganalar geldi....
- Bak dikat et, bu hava balığı sicimler (misina) dolaşmasın...
- Tek tek ve le ... (balık yemi)
- Baksa le şapırdap duru...
- Dipte mercan varr....
- Yemi lazla olan var mı?...
- Ana elimi sokkan soktu..
Sonunda akşam ezanı okunur. Avcılar birer birer dağılır..
- Ni gadar tuttun..?
- Bi bişirimlik oldu..Böğün nasib eyi..
- Maşallah..maşallahh..
- Afiyet ossunnn...