Gazeteciliğin zor olanı yaşadığınız bölgede herhangi bir olayı fotoğraflayıp haber vermeniz değil, haberi yorumlamanızdır.
İşte size bunun nasıl olduğuna dair basit bir örnek
Biliyorsunuz 46. Cumhurbaşkanlığı Bisiklet Yarışının bir etabıda dün ve önceki gün Marmris'te geçti. Biz de diğer ulusal ve yerel gazeteler gibi fotoğrafladık haberini yaptık ve gazetemizde çıkardık. Kimse bu haberden rahatsızlık duymadı bizi arayıp protestolarını bildirmedi. Çünkü haberin içinde kimsye sorulmuş bir soru yoktu
Ama ben eğer bu spor etkinliğini köşemin konusu etseydim ve şu soruları sorsaydım: Bu etkinlik için harcanan para ne kadar? Bu etkinlikte neden ülkemiz bisikletçileri hiçbir derece yapamıyor? Eminim ki bu sorularımdan bir sürü insan rahatsızlık duyacaktı.
Evet, gazetelerin köşe yazıları haberin yorumlanmış halidir. Bende kendimce haftanın beş günü bu işi yapmaya çalışıyorum. Yorumlarıma öfkelenen de oluyor hak verip tebrik eden de oluyor. Ama sağdan soldan gelen tebriklerden ziyade tepki duyanların seslerini duyuyorum
Gerçi bunda garipsenecek bir şey yok Zira bizim ülkemizde gazeteci, yorumunu herhangi bir çıkar grubuna yada siyasetçiye, siyasi partiye yandaş olmadan, halkın gözüyle yapıyorsa hiç kimseye yaranamaz.
İlçemizde bir gerilim var siz eğer bu gerilimin ortaya çıkış sebeplerini objektif ortaya koymaya çalışırsanız bu gerilimin tüm taraflarından zılgıt yiyeceğiniz anlamına gelir
Çoğu kez kendi kendime bile kızdığım oluyor. Sahi diyorum Üç maymunları oynayarak herkese zeytin dalı uzatmak varken ve suya sabuna dokunmayana, temiz adam iyi adam denilen bir ülkede sen niye bu kadar suya sabuna dokunuyorsun?
Yanında güvendiğini birisine şu adam şöyle yanlış yapıyor. Bu yanlışın haberini yapayım mı? Diye soruyorsun, onun yanıtı hazır: boşver başın belaya girer
Peki diyorsun şurda şu insanlar çok güzel işlere imza atıyorlar haber yapsak mı?
Aldığın yanıt Boşveer o güzel işler yapanların rakiplerini kızdırma. Başın ağrır
Artık anlamak gerekiyor ki bu ülkede zurnanın zırt deliğini gösterme cesaretinde olan herkesin başı belaya girer.
Peki, ne yapalım. Ya hiçbirşey yazmayacağız ya bile bile yanlış şeyler yazacağız. ya da herşeye rağmen bildiğimiz doğrularda direteceğiz.
İsmet İnönü'nün şu sözünü çok tutarım: Bu ülkede namuslu insanlar namussuzlar kadar cesaret sahibi olmadıkça işler yoluna girmez
Gazetecinin namusu kalemini eğmeden kırmadan yazmaktır. Ben kendimce bunu yapmaya çalışıyorum.
Ama yazdığım herşey doğrudur demiyorum. Yanlış şeylerde yazabilirim haksız eleştirlerim de olabilir Kime karşı olursa olsun haksızlık ettiğimi anladığım an özür dilemeyi de bilenlerdenim.
Yazdığım yazılardan dolayı Manşet'e küsüp aboneliği iptal ettirenler bile oluyormuş! Bunun için de özür dilemem gereken biri varsa herhalde oda Sayın Sabri Kesen'dir
Eee.. ne yapalım Sabri? Böyle bir insana gazete sayfalarını açtıysan ceremesini de cekeceksin artık..Tabi ki dayanabildiğin yere kadar