Bazı insanlar vardır, sadece görevleriyle değil, anılarıyla da bir mahalleyi, bir şehri yaşatır. Turgut Mahallesi’nin eski muhtarı Durmuş Yılmaz, Marmaris’in hafızasında derin izler bırakmış öyle bir isimdir. Onunla oturup sohbet etmek, sadece geçmişe yolculuk yapmak değil, aynı zamanda bir dönemin ruhunu yeniden solumaktır.
Geçtiğimiz gün kendisiyle bir araya geldiğimizde, sohbet bizi yıllar öncesine, gazeteciliğe ilk adım attığımız günlere götürdü. İlk heyecanı, ilk sorumluluğu, kelimeleri bir araya getirirkenki o telaşı yeniden hissettim. Muhtarımın sakin üslubu, hafızasında sakladığı hikâyeler ve yaşanmışlıklarla birleşince, adeta zamanda yolculuk yaptık.
Yanımızda oğlu Volkan Yılmaz da vardı. Fotoğrafı çeken de oydu; bu yüzden karede görünmedi. Ama ona da söz verdim: “Bir dahaki kareye seni de alacağız Volkan.” Çünkü o an, sadece bir fotoğraf karesi değil; geçmişle bugünü, hatıralarla bugünün canlı tanıklığını buluşturan bir anıydı. Marmaris Belediyesi Spor Kulübü Başkanı ve Belediye Meclis Üyesi Erdem Karaosmanoğlu’nun da sohbetimize eşlik etmesi, bu buluşmayı daha da anlamlı kıldı.
Muhtarım bana bir anısını paylaştı. Dönemin Kaymakamı İsa Küçük, bir toplantıda “Basın mensuplarını dışarı alalım” dediğinde, ben çekinmeden şöyle demişim:
“Kaymakamım, daha çayımı bitirmemişim.”
İşte bu an, hem o dönemin mizahını hem de karşımdaki insanın samimiyetini ve saygısını gözler önüne seriyor. Durmuş Yılmaz’ın hayat felsefesi, bana göre hep bu; doğruyu söylemekten, gerektiğinde cesur olmaktan çekinmemek. Yıllar geçse de, onun dik duruşu, samimiyeti ve gerektiğinde sözünü çekinmeden söyleme cesareti hiç değişmedi.
Sohbet sırasında, sadece bireysel bir hayat hikayesi değil, Marmaris’in toplumsal hafızasına dair bir kesit de açıldı önümüzde. Her bir hatıra, geçmişten bugüne taşınan bir değer, geleceğe bırakılacak sessiz bir mirastı. O anı paylaşmak, gazeteciliğin sadece haber yazmaktan ibaret olmadığını bir kez daha hatırlattı; aslında gazetecilik, toplumun hafızasını canlı tutmak ve bu tür değerleri kayda geçirmek demekti.
Sorarım size, Marmaris’in son 30 yılına tanıklık eden kaç gazeteci kaldı? Ama gerçekten insanlarıyla bütünleşen, onların hayatına dokunan… İşte onlardan biri olmaktan gurur duyuyorum.
Ve her zaman söylerim: İyi ki gazeteci olmuşum; iyi ki böyle güzel insanlar ve anılarla tanışmışım.
Bu fotoğrafı Volkan çektiği için kendisi karede görünmüyor. Ama sana söz Volkan, bir dahaki kareye seni de alacağız.
Allah'a Emanet Olunuz.