Öğrenciyken analarımız babalarımız bize en çok 'Aman çocuğum siyasete falan karışmayın''derlerdi. Haksız da sayılmazlardı. Zaten kıt kanaat bütçeleriyle ayın sonunu ucu ucuna getiren insanların tek derdi çocuklarının bir an önce mezun olup hayatını kazanmaya başlamasıydı.
Siyasetin de bir yeri ve zamanı vardı elbette. Bunun yeri okul değildi. Mezun olunca, kendi paranı kazanınca ne yaparsan yap. Biz bu düsturla büyümüştük.
Hala da siyasetin her yerde yapılabilmesini doğru bulmuyoruz.
Mesela camide siyaset yapılır mı?
Yapılmaz, asla yapılmamalı.
Bu ülke yıllarca bunun sıkıntısını çekti.
Kışlada siyaset yapılır mı?
Hayatının büyük bir bölümünü asker olarak geçiren Atatürk bile siyasete atılmak için askerlik mesleğinden istifa etti. Ama daha düne kadar siyasette her an askerin nefesini hissettik. Askerin siyasete her müdahalesinde bu ülke biraz daha geri gitti.
Siyaset uğruna el kadar çocukların eline Molotof kokteyli ve silah veren kanlı eller o çocukları siyasete alet etmekle onlara en büyük kötülüğü yaptılar.
Şimdi siyaset futbol maçlarına, stadyumlara girmeye başladı.
Geçen sene Diyarbakır sporla Bursa spor maçında bunu yaşadı Türkiye.
İki gün önce de Galatasaray'ın yeni stadyumunun açılışında Başbakan'a yapılan saldırıyla şahit olduk buna.
Başbakanı seymeyebilirsiniz. Eleştirebilirsiniz. Ama bunun yeri stadyum olmamalı. Gayet insani bir olay olan bir spor maçını,dünyanın en güzel stadyumlarından birinin açılışını Perşembe pazarına çevirirsiniz.
İster Tayyip Erdoğan olsun. ister Kemal Kılıçdaroğlu, ister Devlet Bahçeli.
Yersiz ve zamansız bir saldırıya kim maruz kalırsa onun yanında olmalıyız.Bir futbol maçını bile siyasete alet eden zihniyet eline fırsat geçerse hepimize her kötülüğü yapar.
Stadyum açılışında saldırıya maruz kalan Kılıçdaroğlu da olsaydı aynı yazardım.
Yersiz ve zamansız siyaset yapanlar sadece kötülük yapmak için fırsat kollayanlardır.
Masum bir açılışı, bir futbol maçını siyasi amaçlarınıza alet etmeyin. Bırakın bari futbolun tadını çıkaralım.