Bir millet ya da bir halk.
Koca bir aile.
Toplumları birbirine yaklaştıran felaketler vardır.
Çanakkale'de,Sakarya'da o felaketler bir destana dönüşür.
Bosnalıları kendilerine getiren yaşadıkları soykırım olmuştu.O soykırıma kadar her şey laylay lom akıp giderken o felaket onların bir millet olarak birbirlerine daha sıkı bağladı.
Tarihte büyük kıyımları en çok yaşayan millet Musevilerdir.O felaketleri yaşadıkça kendi geçmişlerine,kendi soyundan gelenlere daha çok bağlanmışlardır.Bugün yeryüzünün en milliyetçi insanları onlardır.
Belki üst üste gelen şehit haberleri de artık bizi kendimize getirir.
Terör sadece de dahavletin sorunu değil. Askerin,polisin ,hükümetin sorunu değil.
Terör hepimizin sorunu.
Şırnak,Hakkari'de,İstanbul'da ya da dünyanın herhangi bir yerinde.
Birimize bir silah doğrulmuşsa o silah hepimize doğrulmuşdemektir.
Bu belayı def edinceye kadar bize uyku da haram,gülmek de haram,eğlenmek de haram.
İşte hepimiz bu gerçeğin farkına varırsak terörü yok edebiliriz.
Hepimiz bu gaflet uykusundan uyanırsak şehitlerin ruhu huzur bulur.
Bir askerin şehit düşmesi bizi kendimize getirebilirse o boşuna ölmemiş olur.
Dünyanın bütün güçleri karşımıza çıksa,demokrasi,barış ,insan haklarının arkasına sığınıp can alanlar tutunamazlar.
Ateş sadece düştüğü yeri yakarsa biz sadece ülkenin bir kısmınıdeğil tamamını bile kaybederiz.
Ateş sadece düştüğü yeri yakmamalı. Bu bayrak altında yaşayan herkesi yakmalı.
12 şehit değil 1 şehit haberi bile geldiğinde hepimiz ayağa kalkmalıyız.
Şehit olan insanlarımız bizim değil de başka bir ülkenin,başka bir dünyanın insanlarıymış gibi davrandığımız sürece daha çok acı yaşarız.
Televizyonda,diskoda,barda eğlencemize hız kesmediğimiz sürece,sesimiz katillerin yandaşlarını boğmadı sürece ,her birimiz başımızı iki elimizin arasına alıp düşünmediğimiz sürece daha çok acıyaşarız.
Siyasetin zamanı değil artık.Bu yük tek başına ne Başbakanın ne hükümetin ne askerin kaldırabileceği bir yük.
Birbirimizin kaşını gözünü oymayı bırakıp birlik olacağımız gündür bugün.