Bizden bir kaç yaş küçük. Ama arkadaşları biz ve bizden bile büyük.
***
Marmaris'te 1960-1970 yıllarında iki-üç kişinin at arabası vardı. Tüm nakliye; eşya, kum, çakıl, çimento v.s. onlar tarafından taşınıyor. Gene muhakkak atları otlatacak 5-10 dönüm otlağı var. Atın bir ön, bir arka ayağını belli mesafede bağladın mı, mesele yok. Başka bahçeye harımdan, çitten atlayamaz.
***
Ama Mehmet, ata, bir yular taktı mı; sahilde çıplak kovboy! Bir aşağı bir yukarı dört nala!..
***
Biz de bütün çocuklar gibi:
- Mehmet, bi kere de biz binseg e!...
- Bak, en güzel bilyemi sana verecem.
- Le Beşiktaş'ın tam kadro kağıtları bende var.
- Valla 25 kuruşum var veren le.
- Bubam kızıyı arkadaşlar. Ama İbraam’a sözüm var!
***
- Mehmet sizin bahçe nerde? Hani bize İrize mandelinesi kopattıracaktın?
- Okuldan sonra gidelim.
Dolardık bahçeye... Yandan bir ses!...
- Le Nabi'nin oğlu, ben seni tanıdım. Bubana söylemezsem!...
- Ni söylemesi amça bizi Gambi Mehmet getirdi, unlarınmış bu tarla.
- Nerde u? Şimdi görür gününü!
- Le Gambi nerdesin?
***
Okulda dersleri mi? Tabi ki sıfır. Onun çok işi var. Bu kadar küçük, büyük, herkes arkasında iken; ders çalışmaya vakit mi var?
Bu Gambi lakabı niye takılmış acaba? Bilen yok.
Google'dan araştırdım; çizgi film kahramanı! O, Marmaris'in kahramanı!..
