Bugün Anneler Günü… İlk kez annemsiz.
23 Ocak 2025’te canım annemi sonsuzluğa uğurladım. O günden beri her şey biraz eksik, biraz sessiz…
Anneler sadece doğurmaz; büyütür, öğretir, sabreder, sever ve affeder… Onlar hayatın ta kendisidir.
Benim annem, köy ebeliği yapmış, nice canı dünyaya getirmiş; sonra da bizleri sevgiyle, emekle büyütmüş fedakâr bir kadındı.
Şimdi yokluğu her geçen gün daha da derinden hissediliyor. Ama sevgisi hâlâ içimde… Sesi, gözleri, duaları hâlâ benimle.
Bugün bir kez daha anladım ki:
Anneler bizim kutsalımızdır.
Her bayram annem için memleketim Çarşamba’ya giderdim. Bu bayram nasıl ve ne için gideceğim diye düşünürken, bir vesile oldu… Yeğenim Sevgi evleniyor. Düğünü bayramın 3. gününe almışlar. Yine memleketteyim…
Ama bu kez annem olmayacak.
Ben de kabri başında, dualarımla onu ve bütün kaybettiklerimizi anacağım…
